Meer Guatemala!

Meer Guatemala!

Afgelopen maanden maakten we bijna ieder weekend een mooi tripje om Guatemala te leren kennen naast onze werkzaamheden bij het project. Zoals jullie zowel hier, als op onze persoonlijke weblogs gelezen hebben ging ons dat goed af, maar enthousiast als we zijn wilden we nog meer zien van dit mooie land. Afgelopen week kon dit gerealiseerd worden. Het werd een week vol van lange lange, warme busritten, cultuur en natuur, en wat hebben we genoten...!

Hieraan vooraf ging echter nog een bijzonder weekje project. Niet alleen gingen we deze week een nachtje bij het weeshuis slapen, ook dinsdag was een bijzondere dag, omdat we educatieve tasjes mochten uitdelen op een school in Olintepeque. Het geld voor deze tasjes, waarin onder andere schoolspulletjes, spullen voor persoonlijke hygiene en een speeltje zaten, is bijeengebracht met behulp van donaties van onze vrienden, familie en vele andere gulle gevers. Hartelijk dank hiervoor! Wij hebben die dag met eigen ogen ervaren hoe dankbaar de tasjes ontvangen zijn.

Na een clownsvoorstelling, waar met open mond naar gekeken werd en het uitdelen van de tasjes mochten we met een aantal families mee om een kijkje te nemen in hun thuissituatie. Heftig om te zien hoe sommige mensen hier moeten wonen en om te horen welke verhalen er aan deze woonsituatie vooraf zijn gegaan. Heel bijzonder dat deze mensen zo open waren om ons een kijkje in hun huis te geven.

Het licht in Xela is overdag zo fel dat een beamerprojectie op een witte muur overdag niet werkt, daarom is het plan ontstaan om dit in het donker te doen. Aangezien we ook graag het leven van een kind in Rudolph Walter op film willen vastleggen was het een mooi idee een nachtje op de school door te brengen. Als kind droomde je er misschien wel van: pizza eten, film kijken, keten en slapen in de gymzaal. Zo ging het bij ons nu ook, behalve dat we nu een dagje ouder zijn en daardoor al gauw in slaap vielen. Het resultaat de volgende morgen mocht er wezen, een mooie potlood-tekening op de muur. Tijd om verf te halen en aan de slag te gaan! Inmiddels is het bijna af en zowel wijzelf als de kinderen zijn heel enthousiast over de kleurrijke muur met een vulkaan die ballen, bloemen en muzieknoten uitspuwt. Credits voor Anne’s broer die een mooi ontwerp voor ons gemaakt heeft!

Na een paar dagen schilderen was het zaterdag dan echt tijd voor onze trip. De reis ging naar Rio Dulce, een plaats in de jungle gelegen aan, het woord zegt het al, een rivier. Van deze rivier hebben we mogen genieten tijdens een boottripje naar Livingston, een bijzondere kustplaats in Guatemala waar mensen wonen met Afrikaanse roots. De reis ging vervolgens naar Flores, een plaats in de buurt van een enorm ‘dorp’ aan mayaruines en tempels. Hoewel drie uur ’s nachts een onmenselijk tijdstip is voor een toeristisch tripje was dit het zeker waard. Al was het maar om de hitte te ontwijken die overdag heerst in Peteng en de apengeluiden te horen die luidkeels als Tyrex door de jungle schallen. Helaas hebben we de reden van het achterlijk vroege tripje, de zonsopgang, gemist door mist. De laatste dagen brachten we door bij Semuc Champey een wonderschone plaats gelegen in de bergen. Semuc Champey betekent in maya-taal als ik het me goed herinner zoiets als rivier die onder de aarde doorgaat. Er is dus eigenlijk een natuurlijke brug, met bovenop helblauwe poelen.

Na zoveel schoonheid kregen we afgelopen dinsdag de harde realiteit van Guatemala in volle heftigheid te zien. Na het bekijken van een indrukwekkende documentaire van hulporganisatie Ceipa over armoede en kinderarbeid in Guatemala wilden we altijd nog een keer ervaren hoe deze mensen leven. Dinsdag was hiervoor de dag, na achtergrondinformatie over problematiek in de regio Retaluhue van Ceipa bezochten wij een aantal steenhakkersfamilies nabij een rivier. Zij werken dag in dag uit, van ‘s morgens vroeg, tot ’s avonds laat met ieder familielid, dus ook de allerkleinsten die nog maar pas kunnen lopen, aan de rivier om stenen klein te slaan die ze verkopen om inkomsten te verwerven. Hard werken, en het verdient bijna niets, zeker niet nu er een ook een fabriek is die de stenen machinaal klein maakt. Men krijgt nu, hoe hard men er ook voor gewerkt heeft de stenen niet verkocht. Om niet alleen te kijken, maar ook nog iets bij te dragen hebben we een voedselpakket meegenomen voor deze gezinnen. Ceipa levert binnenkort nog een aantal pakketten af betaald uit ons donatiegeld. Soms wanneer ik in Guatemala onderweg ben zie ik ‘gevalletjes’ langs de weg staan waarvan ik hoop dat het gewoon een kippenhok of iets dergelijks en geen huis van mensen. De huizen die wij bezochten konden niet eens meer huis genoemd worden, wat golfplaten en plastic zeil doet daar dienst een grote familie te herbergen.

Nog meer geraakt werden we echter bij ons volgende bezoekje. We gingen naar een familie die aan het werk was langs de rivier. De kinderen in deze familie zagen er slecht uit met een ronde buik van de slechte voeding. Ze bleken bij het navragen van de leeftijd een enorme ontwikkelingsachterstand te hebben opgelopen. Een jongetje, vier koppen kleiner dan ik, bleek achttien jaar oud te zijn. Als je niet in zijn ogen keek zou je denken te maken te hebben met een achtjarig kind. Zo’n impact kan opgroeien in een leven dat niet voor kinderen bedoeld is en een gebrek aan voeding dus hebben op iemand in de groei. Verschrikkelijk. Gelukkig gaan een aantal kinderen dankzij de steun van Ceipa nu wel naar school. Ik hoop dat zij een betere toekomst tegemoet gaan! De moeder van een van deze schoolgaande kinderen vertelde ons echter dat de school, weer nieuwe problemen met zich meebrengt. Een schooluniform kost namelijk 180 Quetzal (18 euro), een vermogen wanneer je (als ik het goed onthouden heb) met het hele gezin samen maar 9 Quetzal (90 cent) per dag kunt verdienen. De emotionele ontlading van de moeder was dan ook groot toen we aanboden dit uniform te vergoeden. Wij moesten er zelf ook bijna van huilen. Heftig... Zo gek om te bedenken hoeveel het uitmaakt waar ter wereld je geboren wordt.

Na deze ervaringen van tegenstellingen, een prachtig land om te reizen vs. extreme armoede hebben we nog slechts anderhalve week te gaan. Wat is het snel gegaan!

Time flies!

Hola!

Elke week een blog schrijven met afwisseling van 4 personen! Eitje dachten wij! Ik zie echter net dat het laatste blog al meer dan 3 weken geleden is geschreven. Time flies when you're having fun and a really busy scedule! :)

Dus. 3 weken geleden.. waren we bij Fundabiem en waren er stagiaires bijgekomen. WIj voelden ons hierdoor een beetje nutteloos. Naar aanleiding hiervan had Josan een gesprek gehad bij de school. Het bleek dat zij voorlopig nog bleven, dus Josan ging gelijk op zoek naar een andere organisatie voor ons. Dezelfde dag zijn we nog gaan kijken bij Fundal. Wij waren hier gelijk enthousiast over en na kort overleg konden we daar terecht.
Fundal is een organisatie voor 'speciale kinderen'. Zo noemen ze hier kinderen met een handicap. Deze speciale kinderen zijn doof/slechtorend, blind of hebben gedragsproblemen of een combinatie hiervan. Er is bijvoorbeeld één kindje wat doof is en met 1 oog half ziet. Veel mensen vinden dit al snel zielig. Het is echter het vrolijkste jongetje van de klas en hij tovert bij iedereen een lach op zn gezicht!
Vandaag zijn we met Fundal naar een andere , reguliere, basisschool geweest. Daar gingen een paar kinderen van Fundal en andere organisaties dansoptredens geven voor de kinderen, leerkrachten en familie. Leuk om te zien hoeveel plezier die kinderen hieraan beleven!

Bij Matigol zijn we begonnen met engelse les te geven, hier was veel vraag naar vanuit de kinderen zelf. Ons leek het erg leuk om dit te doen. DIt is wel ff wat anders dan sportles geven! Ik heb wel meer respect voor leraren gekregen nu. Het is best lastig om 26 drukke kinderen bij de les te houden! We proberen de lessen dan ook creatief te maken, zodat ze de aandacht er een beetje bijhouden. Het is leuk om te zien dat een aantal kinderen erg gemotiveerd zijn en ook buiten de lessen om engels tegen ons gaan praten.

We zijn ook begonnen aan een muurschildering bij Matigol. We hebben een grote muur helemaal gewit. We wilden daarna met de beamer een erg mooie tekening (gemaakt door de broer van Anne) op de muur projecteren. Dit bleek best lastig in de felle zon. We gaan nu aanstaande woensdag in begin vd avond nog een keer proberen, waarschijnlijk met meer succes. Dan gaan we ook bij Matigol overnachten om een beter beeld te krijgen hoe het er buiten schooltijd aan toegaat, een kijkje te nemen in het leven van de kinderen die daar wonen.

Ook leuk om te vermelden is dat we in de lokale krant staan met Matigol! Met maar liefst 2 foto's en een artikel! Dit om Matigol meer naamsbekendheid te geven en vrijwilligers te werven. Erg leuk om jezelf in 1 keer in de krant te zien staan. DIe hebben we natuurlijk allemaal eentje gekocht!:)

In de weekenden zijn we nog naar een koffieplantage geweest. Wat erg mooi was, met mooie uitzichten en watervallen. Ook zijn we naar Antigua geweest en hebben daar erg mooie ruines gezien. Afgelopen weekend zijn we naar het strand geweest. Het was er ongeveer 10 graden warmen dan in Xela. Ff wennen, maar heerlijk dat het 's avonds lekker warm bleef. Afkoelen in de Pacific ocean was nog een hele prestatie. Wat een sterke stroming, maar we hebben weer veel plezier gehad en daar gaat het uiteindelijk allemaal om!

Volgende week zijn we een week vrij en gaan we naar tikal en de jungle! We hebben er onwijs veel zin in!! Meer hierover in een volgende verslag!

Adios

Hanneke

Time flies!

Hola!

Elke week een blog schrijven met afwisseling van 4 personen! Eitje dachten wij! Ik zie echter net dat het laatste blog al meer dan 3 weken geleden is geschreven. Time flies when you're having fun and a really busy scedule! :)

Dus. 3 weken geleden.. waren we bij Fundabiem en waren er stagiaires bijgekomen. WIj voelden ons hierdoor een beetje nutteloos. Naar aanleiding hiervan had Josan een gesprek gehad bij de school. Het bleek dat zij voorlopig nog bleven, dus Josan ging gelijk op zoek naar een andere organisatie voor ons. Dezelfde dag zijn we nog gaan kijken bij Fundal. Wij waren hier gelijk enthousiast over en na kort overleg konden we daar terecht.
Fundal is een organisatie voor 'speciale kinderen'. Zo noemen ze hier kinderen met een handicap. Deze speciale kinderen zijn doof/slechtorend, blind of hebben gedragsproblemen of een combinatie hiervan. Er is bijvoorbeeld één kindje wat doof is en met 1 oog half ziet. Veel mensen vinden dit al snel zielig. Het is echter het vrolijkste jongetje van de klas en hij tovert bij iedereen een lach op zn gezicht!
Vandaag zijn we met Fundal naar een andere , reguliere, basisschool geweest. Daar gingen een paar kinderen van Fundal en andere organisaties dansoptredens geven voor de kinderen, leerkrachten en familie. Leuk om te zien hoeveel plezier die kinderen hieraan beleven!

Bij Matigol zijn we begonnen met engelse les te geven, hier was veel vraag naar vanuit de kinderen zelf. Ons leek het erg leuk om dit te doen. DIt is wel ff wat anders dan sportles geven! Ik heb wel meer respect voor leraren gekregen nu. Het is best lastig om 26 drukke kinderen bij de les te houden! We proberen de lessen dan ook creatief te maken, zodat ze de aandacht er een beetje bijhouden. Het is leuk om te zien dat een aantal kinderen erg gemotiveerd zijn en ook buiten de lessen om engels tegen ons gaan praten.

We zijn ook begonnen aan een muurschildering bij Matigol. We hebben een grote muur helemaal gewit. We wilden daarna met de beamer een erg mooie tekening (gemaakt door de broer van Anne) op de muur projecteren. Dit bleek best lastig in de felle zon. We gaan nu aanstaande woensdag in begin vd avond nog een keer proberen, waarschijnlijk met meer succes. Dan gaan we ook bij Matigol overnachten om een beter beeld te krijgen hoe het er buiten schooltijd aan toegaat, een kijkje te nemen in het leven van de kinderen die daar wonen.

Ook leuk om te vermelden is dat we in de lokale krant staan met Matigol! Met maar liefst 2 foto's en een artikel! Dit om Matigol meer naamsbekendheid te geven en vrijwilligers te werven. Erg leuk om jezelf in 1 keer in de krant te zien staan. DIe hebben we natuurlijk allemaal eentje gekocht!:)

In de weekenden zijn we nog naar een koffieplantage geweest. Wat erg mooi was, met mooie uitzichten en watervallen. Ook zijn we naar Antigua geweest en hebben daar erg mooie ruines gezien. Afgelopen weekend zijn we naar het strand geweest. Het was er ongeveer 10 graden warmen dan in Xela. Ff wennen, maar heerlijk dat het 's avonds lekker warm bleef. Afkoelen in de Pacific ocean was nog een hele prestatie. Wat een sterke stroming, maar we hebben weer veel plezier gehad en daar gaat het uiteindelijk allemaal om!

Volgende week zijn we een week vrij en gaan we naar tikal en de jungle! We hebben er onwijs veel zin in!! Meer hierover in een volgende verslag!

Adios

Hanneke

Een paar veranderingen

Hola, buenos dias/tardes/noche!

Doordat we hier nu al ruim een maand zijn, hebben we echt een duidelijke structuur gekregen en zijn veel dingen niet meer nieuw, maar is het al vanzelfsprekend voor ons.

Maandag hadden we een workshop van Hans over de armoede en kinderarbeid in Guatemala. Doordat we een documantaire keken van de EO was het nog beter te volgen, gemakkelijk in het Nederlands. Ook had Hans allerlei statestieken opgezocht die allemaal erg confronterend waren, dan heb ik het over het aantal uren dat kinderen hier moeten werken omdat het gezin anders niet rond kan komen. In de documantaire zagen we een moeder die moest zorgen voor haar 6 kinderen, haar zieke zus en haar oude moeder. Als baan moest zij stenen uitzoeken, en de juiste stenen in een bak op haar hoofd meenemen naar een andere locatie vanwaaruit zij de stenen, samen met haar kinderen, kapot moest slaan om hiervoor dan uiteindelijk een beetje geld te krijgen, te weinig of goed van rond te komen. Zo'n documantaire is erg confronterend, aangezien we weten dat dit een paar km buiten onze woonplaats al voorkomt.

Het was wel bijzonder dat daarna Brenda haar verhaal deed, Brenda is een meisje van mijn leeftijd (18) die werkt in het kantoor van Josan & Hans. Zij komt ook uit een heel arm gezin, maar zij is doordat ze ontzettend leergierig was en haar ouders dit ook erg steunden uit de armoede gekomen. Zij heeft nu dus een baantje bij Josan & Hans en hoopt volgend jaar Rechten te kunnen gaan studeren. Terwijl zij als kind ook veel moest werken, zodat haar ouders rond konden komen.

Heel erg interessant om zo meer dingen te leren over de mensen die wonen in dit land en hoe arm het land is, want het is echt heel erg extreem.

Dinsdag is de dag dat we bij Fundabiem werken, alleen toen we daar aankwamen bleken er bij elke therapie 5 stagaires te zijn, dit is natuurlijk super positief voor Fundabiem, alleen dit maakte wel dat wij veel minder werk hadden te doen daar. Wij zijn toen naar huis gegaan en hebben in goed overleg overlegd dat zij genoeg hebben aan de stagaires, wij gaan nu vanaf deze week bij Fundal aan de slag. Een soortgelijke instelling alleen waar we op maandag zullen gaan werken en waar we 1 kind toegewezen krijgen voor de hele ochtend, erg interessant, omdat we dan waarschijnlijk in deze 2 maanden een goede relatie kunnen krijgen met het kind en eventueel ook ontwikkelingen kunnen zien.

Woensdag t/m vrijdag waren weer bij Matigol en hier verliep alles eigenlijk erg voorspoedig. Donderdag waren er toernooien van andere scholen dus moesten we op andere velden sporten, maar dit maakt helemaal niks uit want bij Rudolf Walter zijn er erg veel geschikte velden om op te sporten! Het is fijn dat veel kinderen ons al herkennen en ook enthousiast zijn naar ons toe, dat maakt ons ook nog enthousiaster!

In het weekend hebben we zaterdag lekker kunnen chillen, we zijn bij xocomil geweest, het grootste waterpark van Midden-Amerika en daarna door een tropische storm richting Takalik Abaj gegaan (maya bezienswaardigheden). En daarna met de bus naar huis, wat een hele ervaring is hier.

Zondag zijn we verhuisd van onze gastfamilie naar het vrijwilligershuis, wel gek. Na een maand in een familie voel je je daar toch al wel op je plek en zijn die mensen toch echt even je Guatemalteekse familie. Het vrijwilligershuis is wel echt heel erg mooi dus we hebben allemaal wel erg veel zin om hier te gaan wonen!

Dit was het voor nu, tot de volgende keer!

Hasta lluego

Anne

Alweer een maand

Alweer bijna een maand onderweg en hierbij weer een nieuw reisverslag.

Fundabiem
Afgelopen dinsdag weer gewerkt bij Fundabiem, wij beginnen steeds meer gewend te raken aan de werkzaamheden en de kinderen aan ons. In de educatieklas helpen we de kinderen met het schilderen, plakken en knippen van een kleurplaat. Tijdens deze 30 minuten knutselen proberen we met de kinderen simpele woorden en kleuren te oefenen en de fijne moteriek te stimuleren. Deze 30 minuten is vaak een van de weinige momenten waarop het kind individuele aandacht krijgt en aan zijn ontwikkeling wordt gewerkt, de faciliteiten en mogelijkheden zoals in Nederland zijn hier niet beschikbaar. Naast het knutselen hadden we deze week ook een memoryspel gemaakt met allemaal tegenstelling zoals: hoog/laag, veel/weinig en groot/klein. Doormiddel van simpele spelletjes en zinnetjes hebben we geprobeerd om deze woorden te stimuleren bij de kinderen. In het spraaklokaal doen we individuele oefeningen met de kinderen om het spraakvermogen te vergroten. Dit door middel van blaasoefeningen, wat deze week uit een fluitje bestond, en het voor- en nazeggen van bepaalde woorden. De woorden bestaan vaak uit kleuren, fruit en dieren. Het is erg nuttig en dankbaar werk, de ouders zijn vaak erg blij met de persoonlijke aandacht dat wij aan de kinderen geven en vinden het soms ook prettig dat ze heel eventjes niet op hun eigen kind hoefen te letten.

Matigol
De afgelopen week op woensdag, donderdag en vrijdag les gegeven volgens het vaste rooster. In het totaal zijn er 8 verschillende klassen, waarvan we de meeste klassen ongeveer 2 a 3 uur sportles geven in de week. Ook deze week bestonden veel lessen uit basketbal en voetbal, daarnaast heb ik samen met Anne voor het eerst een tafeltennisles gegeven aan de jongens en heeft Hanneke de meiden verblijd met een dansles. Tijdens elke les gaan de meiden standaard basketballen en de jongens altijd voetballen. Hoewel de meiden zelf graag aangeven dat ze willen basketballen vind ik het toch opvallend dat dit zo strak gescheiden is. Doordat wij in het totaal met 6 sportdocenten zijn kunnen we de kinderen veel meer persoonlijke aandacht geven dan wat ze tijdens de normale lessen en hun gewone leven gewend zijn. De kinderen vraag erg veel aandacht en rennen al op ons af op het moment dat wij het terrein op lopen. Aan de ene kant is het leuk dat ze zo blij zijn met ons, aan de ander kant de reden waarom ze zo blij zijn met ons is minder leuk. Het wees zijn en het weinige individuele aandacht dat ze van volwassenen krijgen.

Het Rudalph Walther terrein is een project wat gefinancierd wordt door een Duitse instelling. Het is een super mooi, helaas ook erg uniek, campusterrein waar de (wees)kinderen kunnen wonen, leven en naar school kunnen gaan. De kinderen hebben het wat dat betreft erg goed voor elkaar.

Gedurende de werkweken voelen wij ons steeds minder een toerist en wordt het steeds “gewoner” om tussen allemaal bergen, vulkanen en kleine mensen rond te lopen. De lokalen zien ons, wat niet zo gek is, vaak nog wel als toeristen.

Gertjan Wessels

Zonnige gezichten in de zon

Bovenstaande titel ‘zonnige gezichten in de zon’ vind ik een mooie samenvatting van deze derde week alweer. Niet alleen het weer was hier namelijk prachtig zonnig, zoals eigenlijk dag in dag in Xela, ook bij de kinderen van Matigol hebben we een zonnetje op de fanatieke gezichten kunnen toveren. Ze hadden nu de eerste normale schoolweek begon erg zin om te gaan sporten: “prof, cuantos tenemos fisica?!”. Aangezien wij dit begin deze week ook nog niet wisten is het fijn nu een helder rooster te hebben. Het rooster voor de Matigol-dagen, woensdag, donderdag en vrijdag is helemaal vol en we gaan dit jaar zelfs voor het eerst aan de slag met hele kleine kinderen van vier jaar.

Samen met Pyppo en Seis hebben we verschillende opdrachtjes met de kinderen gedaan. Bij de oudere kinderen echt gericht op het oefenen van voetbal of basketbal, bij de kleintjes soms meer om balgevoel te krijgen. De jongens werkten voornamelijk aan hun voetbalskills en met de meiden gingen we aan de slag met basketbal oefeningen. Bij de kleintjes was tikkie tik, zoals we ‘poortjestikkertje’ hier genoemd hebben een groot succes! Ze vonden het prachtig elkaar te bevrijden en nog het allermooist wanneer de ‘maestros’ tikker waren; extra spannend!

Onze week begon echter met het treffen van voorbereidingen voor een dag bij Fundabiem. Bij de afdeling educatie gingen we deze week werken met vormen en kleuren en daarvoor hadden we mooie platen nodig met duidelijke vormen. We hebben gekozen voor een grote ster, een bloem, een appel, een peer en een vlinder. Samen met de kinderen hebben we dinsdag deze platen gekleurd, geverfd en vooral beplakt met kleine propjes vliegpapier. Er kwame mooie kunstwerken uit in primaire kleuren die vol trots in het opdrachten-schriftje geplakt werden.

Leuk om te zien hoe onze inbreng deze week zowel bij Fundabiem als Matigol leidde tot mooie resultaten en zonnige fanatieke, danwel geconcentreerde gezichten.

Nu het weekend is aangebroken vertrekken wij naar Lago Atitlan, tot volgende week!

Semana dos!

Hola amigos!

Weer even een teken van leven vanaf het prachtig mooi en zonnig Xela!
Misschien wel handig, aangezien we allemaal al ziek zijn geweest/nog zijn. Alleen GJ heeft de dans nog ontsprongen (tot nu toe dan). Ik zal de details verder besparen!
Dit alles mag de Pret niet drukken. Pret met hoofdletter P aangezien we veel Plezier hebben met elkaar en met de jongens van MatiGol (Fernando & Pyppo), waar we in onze vrije tijd ook mee afspreken.
Dit goed contact leidt tot een goede samenwerking wat natuurlijk van essentieel belang is voor het project.

Afgelopen dinsdag zijn we voor het eerst bij 'Fundabiem' geweest. Dit is een soort school voor mensen met een beperking (voornamelijk kinderen). Er komen veel kinderen met spraakproblemen. Onze taak is het begeleiden van de kinderen in 2 verschillende klassen. 1 klas is een educatieve klas, waar we de kinderen observeren en ondersteunen in hun ontwikkeling op verschillende gebieden dmv creatieve opdrachten. In de andere klas wordt gewerkt aan de spraakontwikkeling door actieve stimulatie en oefeningen ter bevordering van de mondmotoriek. Echt superinteressant!
Het is ook fijn dat de docenten echt met ons samenwerken; onze eerste observaties werden gelijk serieus genomen en in actie gezet.

Woensdag t/m vrijdag zijn we bij het project geweest. Er was nog geen vast programma, aangezien het de eerste schoolweek van de kinderen was. Dit gaf ons de mogelijkeid om kennis te maken met het project en natuurlijk los ninos!Er zijn ongeveer 150 kinderen, dus dat wordt even oefenen met de namen, maar wat zijn ze lief allemaal! We hebben onze portie knuffels al wel binnen voor dit jaar!:)
De meeste kinderen zijn erg aanhankelijk, gezien het feit dat ze geen ouders hebben is dit ook niet zo gek. Dit is erg aandoenlijk! De meeste zijn ook erg fanatiek en enthouasiast met het sporten. Wat ons ook weer motiveert!

Vandaag (zaterdag) zijn we nog met een paar kinderen naar een sportveld in Xela geweest. Dit was echt een uitstapje voor ze en je ziet ze dan echt genieten. Ze kregen met 7 begeleiders op 6 kinderen ook de nodige individuele aandacht!
Mooi om te zien is dat Fernando en Pyppo erg geliefd zijn bij de kinderen en echt vanuit hun hart werken. Ze doen wat ze leuk vinden en hebben alles over voor de kinderen en dit zie je in alles. Wat weer een positief effect heeft op de kinderen en ook op ons.

Tot zover week 2!

Adios!

(Hanneke)

De eerste week in Guatemala!

Wanneer ik dit schrijf is het zaterdagavond en hebben we er een hele lange, drukke, gezellige week gehad waarin we heel veel nieuwe dingen hebben gezien, gehoord en geproefd. Deze week was voor ons echt een oriëntatieweek en we hebben echt kennis gemaakt met zoveel verschillende dingen, mensen, gebruiken en natuurlijk onze toekomstige projecten. Afgelopen zondag (5-01) hebben we Christian, Fernando en Hans ontmoet voor het eerst en hebben we verder niet zo heel veel gedaan. Maandag een documantaire gezien over Guatemala, zodat we de cultuur en geschiedenis ook wat beter gaan begrijpen! Dinsdag (06-01) zijn we bezig geweest met het voorbereiden voor de week erna, project Funda Bien, waar we zullen gaan werken/spelen met gehandicapte kinderen/jongeren. Leuk om te zien dat we met de voorbereidingen al wel op één lijn zaten! Woensdag hebben we voor het eerst project Matigol bezocht, het is echt geweldig wat ze daar in die community van Rudolf Walter al kunnen betekenen voor zoveel kinderen. Er zijn namelijk 18 weeshuizen met +- 10 kinderen per huis, een kantoor, een school en natuurlijk de sportvelden! Fijn om te zien waar we de komende maanden zullen gaan werken. Donderdag hebben we samen met Christian en Fernando (gymleraren bij project matigol) het sportcomplex van Xela bezocht en hier lekker gesport met z’n allen, erg gezellig en vooral heel warm J. Vrijdag zijn we samen met Josan, Christian en Fernandoo naar de sportwinkel geweest om spullen te kopen voor project Matigol, van het donatiegeld wat wij hadden opgehaald. Geld dat direct wordt omgezet in praktische materialen, waar ze weer een hele poos mee vooruit kunnen! En we hebben elke middag van 13.00 tot 18.00 Spaanse les gehad, heel intensief maar we hebben al wel heel veel geleerd, ook wel handig wanneer we gaan beginnen bij de verschillende projecten volgende week. Maar nu is het weekend en gaan we een beetje bijkomen,

Hasta Lluego,

Anne

p.s. onze persoonlijke blogs kunnen jullie hier vinden:
http://annekromkamp.waarbenjij.nu
htto://.hannekeinguatemalaa.waarbenjij.nu
http://martinainguatemala.waarbenjij.nu
http://gertjaninguatemala.waarbenjij.nu/