Meer Guatemala!

Afgelopen maanden maakten we bijna ieder weekend een mooi tripje om Guatemala te leren kennen naast onze werkzaamheden bij het project. Zoals jullie zowel hier, als op onze persoonlijke weblogs gelezen hebben ging ons dat goed af, maar enthousiast als we zijn wilden we nog meer zien van dit mooie land. Afgelopen week kon dit gerealiseerd worden. Het werd een week vol van lange lange, warme busritten, cultuur en natuur, en wat hebben we genoten...!

Hieraan vooraf ging echter nog een bijzonder weekje project. Niet alleen gingen we deze week een nachtje bij het weeshuis slapen, ook dinsdag was een bijzondere dag, omdat we educatieve tasjes mochten uitdelen op een school in Olintepeque. Het geld voor deze tasjes, waarin onder andere schoolspulletjes, spullen voor persoonlijke hygiene en een speeltje zaten, is bijeengebracht met behulp van donaties van onze vrienden, familie en vele andere gulle gevers. Hartelijk dank hiervoor! Wij hebben die dag met eigen ogen ervaren hoe dankbaar de tasjes ontvangen zijn.

Na een clownsvoorstelling, waar met open mond naar gekeken werd en het uitdelen van de tasjes mochten we met een aantal families mee om een kijkje te nemen in hun thuissituatie. Heftig om te zien hoe sommige mensen hier moeten wonen en om te horen welke verhalen er aan deze woonsituatie vooraf zijn gegaan. Heel bijzonder dat deze mensen zo open waren om ons een kijkje in hun huis te geven.

Het licht in Xela is overdag zo fel dat een beamerprojectie op een witte muur overdag niet werkt, daarom is het plan ontstaan om dit in het donker te doen. Aangezien we ook graag het leven van een kind in Rudolph Walter op film willen vastleggen was het een mooi idee een nachtje op de school door te brengen. Als kind droomde je er misschien wel van: pizza eten, film kijken, keten en slapen in de gymzaal. Zo ging het bij ons nu ook, behalve dat we nu een dagje ouder zijn en daardoor al gauw in slaap vielen. Het resultaat de volgende morgen mocht er wezen, een mooie potlood-tekening op de muur. Tijd om verf te halen en aan de slag te gaan! Inmiddels is het bijna af en zowel wijzelf als de kinderen zijn heel enthousiast over de kleurrijke muur met een vulkaan die ballen, bloemen en muzieknoten uitspuwt. Credits voor Anne’s broer die een mooi ontwerp voor ons gemaakt heeft!

Na een paar dagen schilderen was het zaterdag dan echt tijd voor onze trip. De reis ging naar Rio Dulce, een plaats in de jungle gelegen aan, het woord zegt het al, een rivier. Van deze rivier hebben we mogen genieten tijdens een boottripje naar Livingston, een bijzondere kustplaats in Guatemala waar mensen wonen met Afrikaanse roots. De reis ging vervolgens naar Flores, een plaats in de buurt van een enorm ‘dorp’ aan mayaruines en tempels. Hoewel drie uur ’s nachts een onmenselijk tijdstip is voor een toeristisch tripje was dit het zeker waard. Al was het maar om de hitte te ontwijken die overdag heerst in Peteng en de apengeluiden te horen die luidkeels als Tyrex door de jungle schallen. Helaas hebben we de reden van het achterlijk vroege tripje, de zonsopgang, gemist door mist. De laatste dagen brachten we door bij Semuc Champey een wonderschone plaats gelegen in de bergen. Semuc Champey betekent in maya-taal als ik het me goed herinner zoiets als rivier die onder de aarde doorgaat. Er is dus eigenlijk een natuurlijke brug, met bovenop helblauwe poelen.

Na zoveel schoonheid kregen we afgelopen dinsdag de harde realiteit van Guatemala in volle heftigheid te zien. Na het bekijken van een indrukwekkende documentaire van hulporganisatie Ceipa over armoede en kinderarbeid in Guatemala wilden we altijd nog een keer ervaren hoe deze mensen leven. Dinsdag was hiervoor de dag, na achtergrondinformatie over problematiek in de regio Retaluhue van Ceipa bezochten wij een aantal steenhakkersfamilies nabij een rivier. Zij werken dag in dag uit, van ‘s morgens vroeg, tot ’s avonds laat met ieder familielid, dus ook de allerkleinsten die nog maar pas kunnen lopen, aan de rivier om stenen klein te slaan die ze verkopen om inkomsten te verwerven. Hard werken, en het verdient bijna niets, zeker niet nu er een ook een fabriek is die de stenen machinaal klein maakt. Men krijgt nu, hoe hard men er ook voor gewerkt heeft de stenen niet verkocht. Om niet alleen te kijken, maar ook nog iets bij te dragen hebben we een voedselpakket meegenomen voor deze gezinnen. Ceipa levert binnenkort nog een aantal pakketten af betaald uit ons donatiegeld. Soms wanneer ik in Guatemala onderweg ben zie ik ‘gevalletjes’ langs de weg staan waarvan ik hoop dat het gewoon een kippenhok of iets dergelijks en geen huis van mensen. De huizen die wij bezochten konden niet eens meer huis genoemd worden, wat golfplaten en plastic zeil doet daar dienst een grote familie te herbergen.

Nog meer geraakt werden we echter bij ons volgende bezoekje. We gingen naar een familie die aan het werk was langs de rivier. De kinderen in deze familie zagen er slecht uit met een ronde buik van de slechte voeding. Ze bleken bij het navragen van de leeftijd een enorme ontwikkelingsachterstand te hebben opgelopen. Een jongetje, vier koppen kleiner dan ik, bleek achttien jaar oud te zijn. Als je niet in zijn ogen keek zou je denken te maken te hebben met een achtjarig kind. Zo’n impact kan opgroeien in een leven dat niet voor kinderen bedoeld is en een gebrek aan voeding dus hebben op iemand in de groei. Verschrikkelijk. Gelukkig gaan een aantal kinderen dankzij de steun van Ceipa nu wel naar school. Ik hoop dat zij een betere toekomst tegemoet gaan! De moeder van een van deze schoolgaande kinderen vertelde ons echter dat de school, weer nieuwe problemen met zich meebrengt. Een schooluniform kost namelijk 180 Quetzal (18 euro), een vermogen wanneer je (als ik het goed onthouden heb) met het hele gezin samen maar 9 Quetzal (90 cent) per dag kunt verdienen. De emotionele ontlading van de moeder was dan ook groot toen we aanboden dit uniform te vergoeden. Wij moesten er zelf ook bijna van huilen. Heftig... Zo gek om te bedenken hoeveel het uitmaakt waar ter wereld je geboren wordt.

Na deze ervaringen van tegenstellingen, een prachtig land om te reizen vs. extreme armoede hebben we nog slechts anderhalve week te gaan. Wat is het snel gegaan!