Nu eens een verhaal van mij. We maken en hoop mee en de tijd vliegt. Bij fundal is het altijd een verassing wat we gaan doen want soms zijn er kinderen maar soms alleen maar stagiaires en die zijn best lui. Deze week hebben we een sportdag voor de kinderen en hun familie georganiseerd op de sportschool van Xela, dat was wel vet. Toen we aankwamen bleek de atletiekbaan die we mochten gebruiken al bezet, dus hebben we een grasveld ingepikt waar niet veel mensen waren. De meeste kinderen vonden de spelletjes erg leuk ook al konden ze niet zoveel. Op het laatst renden we samen een rondje om de atletiekbaan en kreeg iedereen een diploma en ze waren vet trots.
Bij MatiGol vind ik het supervet. Ik begeleid de sportlessen en kan de hele dag met de kinderen spelen. Als ik boven op de berg aankom komen de kinderen me roepend tegemoet. Hier heet ik Benjamin, dat zal wel weer wennen worden als ik over drie weken terug ben in Nederland. Vorige week heb ik met Anniek de voetbaltafel gerepareerd. Een voetbalpoppetje miste zijn benen en na een uur klooien, vloeken en schelden gingen we naar de timmerman en lukte het om er een houtje onder te slaan. We hebben geen normale balletjes maar de kinderen vinden het ook leuk met pingpongballetjes en na de pauze zijn ze er niet meer weg te slaan.
In het weekend ging ik naar Huehuetenango, naar de familie van Roberto. Zaterdag ging ik met Anniek naar de begraafplaats en dat was bijzonder om te zien. Er zijn geen grafstenen maar er worden huisjes gebouwd waar mensen in worden gelegd en de rijkere mensen hebben een familiegraf. In de avond was er een feest en heb ik de hele tijd met de neefjes en nichtjes van Roberto gespeeld. Tijdens het eten kregen wij een enorm vol bord en de anderen kregen allemaal een klein plastic schaaltje. We zaten op retegammele stoeltjes en toen ik even anders wilde gaan zitten zakte ik er doorheen en lag ik op de grond en het ergste was nog dat ik daarna precies zon zelfde stoeltje kreeg, waar ik dus niet meer vol op durfde te zitten. En aan het einde van de avond had ik vet kramp. Zondag ging ik met Anniek nog de Mayatempels bezoeken. Het was eigenlijk best duur maar de buschaufeur had ons een paadje opgestuurd dat eindigde in the middle of nowhere waar een kneiteroud boertje ons de weg wees naar de ruïnes. We kwamen ergens achteraf bij de ruïnes uit, voorbij de kassa, en hadden vet lol omdat we de Guatemalteken eens konden terugpakken want we zijn hier supervaak geboord, vooral op de markt in Chichicastenango. De ruïnes waren tof en er was toevallig ook nog een mayaceremonie waar we naar konden kijken. Zondagavond moesten we weer terug en de bus waar we in moesten was verschrikkelijk. We zaten als beesten op elkaar gepropt, ik stond in het gangpad en stond met mijn achterste zo'n beetje in het gezicht van een chagrijnig vrouwtje. We moesten dik twee uur reizen en om dit vol te houden gingen we allemaal flauwe grappen maken en in het Nederlands lachen om de chagrijnige mensen om ons heen.

Nu hebben we nog maar een week vrijwilligerswerk en zijn we bezig met het voorbereiden van het eindfeest bij MatiGol. Daarna gaan we nog een week reizen en dan is het tijd om terug te gaan naar Nederland. Ik maak hier heel gave dingen mee maar mis mijn vrienden en familie ook wel erg dus heb er wel vrede mee om terug naar huis te gaan.